bounce

n. sprong

--------

v. springen; huppelen; stijgen

bounce¹

[ bauns] 〈zelfstandig naamwoord〉

1 vermogen tot stuit(er)en 〈van bal〉

2 stuit ⇒ terugsprong 〈van bal〉

3 levendigheid ⇒ beweeglijkheid

4 opschepperij ⇒ praatjes, grootspraak

♦voorbeelden:

2   she caught the ball on the bounce • ze ving de bal toen hij opstuitte

3   she is full of bounce • ze is erg levendig/druk

¶ Phil got the bounce yesterday • Phil is er gisteren uitgeschopt/is gisteren ontslagen

     bounce! • boem!, beng!

————————

bounce²

I 〈onovergankelijk werkwoord〉

1 stuit(er)en ⇒ terugkaatsen

2 (op)springen ⇒ wippen

3 〈informeel〉ongedekt zijn ⇒ geweigerd worden 〈van cheque〉

4 〈informeel〉opscheppen

♦voorbeelden:

1   〈informeel; figuurlijk〉 bounce back after a setback • er na een tegenslag weer bovenop komen

2   she bounced noisily into the room • met veel lawaai viel ze de kamer binnen

3   he paid by cheque but it bounced • hij betaalde met een ongedekte cheque

II 〈overgankelijk werkwoord〉

1 laten stuit(er)en ⇒ kaatsen, stuit(er)en

2 〈informeel〉eruit gooien ⇒ ontslaan

♦voorbeelden:

1   she bounced her sister (on her knee) • ze liet haar zusje paardje rijden (op haar knie)